This paper discusses three research perspectives on political culture, civic culture and citizenship: the classic approach of Almond and Verba; contemporary analyses of citizenship referring to the book Civic Culture by Almond and Verba and oriented to the empirical description of social reality; and theoretical analyses of new relational sociology, oriented to the ontology and epistemology of social reality. The authors’ analysis leads to two conclusions. Firstly, it is necessary to combine these three approaches – relational social theory with empirical (...) analyses departing from methodological individualism. This requires conducting an empirical analysis, where the basic ‘analytical units’ – of collection, interpretation and generalization of data – are not separate but combined by relations and networks within which people act. Secondly, Edmund Wnuk-Lipiński’s statements are the best starting point for conducting such a new research programme. What is decisive is his systematic, theoretical interest in contemporary agency theories and relationality of citizenship, combined with innovative application of quantitative methods. (shrink)

This collection of essays evolved from a colloquium held at the University of British Columbia in 1995 to honour the eminent political scientist and aphorist W.J. Stankiewicz. A theorist and consultant on political decisions, Stankiewicz has been noted for his ability to bring the classical concepts of political science into the decision-making rooms of everyday political action. Among the distinguished Canadian and American contributors are Alan Cairns, Jean Bethke Elshtain, George Feaver, Barry Cooper, Anthony Parel, Arpad Kadarkay and Ian Ross. (...) The contributors have not only explored and extended the central ideas of Stankiew146;s political situations. The volume concludes with two of Professor Stankiewicz's hitherto unpublished essays (on natural law and ecology, and truth in politics). (shrink)

Topos księgi należy do najsilniej zakorzenionych motywów w kulturze. Tradycyjnie wiążący się z księgami świętymi, średniowieczną Księgą Natury oraz nowożytną encyklopedią, występujący w filozofii, literaturze, mitach, legendach, religiach i kulturze masowej, oznaczał źródłową prawdę, pełnię sensu, zamknięcie i wyczerpanie, jednym słowem – wiedzę absolutną. Jego nowoczesna wersja jawi się zaś jako księga-kłącze, czyli niesterowny, acentryczny, niehierarchiczny system otwarty, którego współczesną wersję stanowi Internet.

Wydaje się, że filozofia rzadko miała związek z muzyką - Rousseau, Nietzsche czy Adorno to wyjątki. A jednak w mitologii i tradycji greckiej związki takie były bardzo wyraźne: koźlonogi Pan, który zdradził Apollinowi tajemnicę wieszczenia, był muzycznym wirtuozem; ucieleśniający mądrość Sylen uczył Dionizosa śpiewu i tańca; Apollo, stanąwszy na czele korowodu szalonych muz, uczynił je przewodniczkami poetów; sami zaś poeci posiadali umiejętność rozumienia ludzkiej natury oraz dar przepowiadania przyszłości i uosabiali natchnioną mądrość. Przynajmniej więc w pewnym stopniu filozofia wywodzi się (...) z muzyki. Koneksje te zaś potwierdza osoba Gilles’a Deleuze’a, którego nomadologia oraz takie kategorie, jak „kłącze”, „refren”, „powtórzenie” czy „deterytorializacja”, stały się istotnymi wyznacznikami dla współczesnej eksperymentalnej muzyki elektronicznej. (shrink)

This publication aims to familiarize Polish Language teachers with various issues connected with the Theatrical Education in Schools. Part 1 is an attempt to define the set role of a School Theatre Supervisor (what should be emphasized here is that the teacher’s knowledge of the subject, set designing skill, and also acting and directing skill and his/her knowledge of the pupil’s psyche at different stages in the development of an young man). Part 2 deals with the Theatrical Education as a (...) part o f Polish language lessons, set in the early 21" century Polish reality (extracts from interesting theatre lessons, dramatic elements in the lesson, activities in the theatre lessons and theatre-journalism classes). Part 3 is a proposition of how to organize work in the school drama theatre (a suggestion on practice and methodology exposing various advantages gained through the school theatre activities). (shrink)

W artykule autor podejmuje próbę naszkicowania możliwych perspektyw teoretycznych prowadzenia badań nad lokalnością/regionalnością w ramach trzech współczesnych teorii społecznych, w których kluczową rolę przypisuje się pojęciu komunikacji: teorię społeczeństwa komunikacyjnego Manuela Castellsa, teorię aktora-sieci Bruno Latoura oraz teorię systemów społecznych Niklasa Luhmanna. Mimo wyraźnych różnic wskazane koncepcje mają przynajmniej trzy istotne cechy, które tworzą pewną wspólną teoretyczną płaszczyznę refleksji: każda z nich podkreśla procesualność społeczeństwa, rolę komunikacji oraz skupia swoją uwagę na wytwarzaniu sensów – znaczeń społecznych. Każda z wymienionych tu (...) cech pozwala ukonstytuować interesujące pole badawcze do podejmowania studiów nad lokalnością/regionalnością w ramach różnych dyscyplin humanistycznych i społecznych. Tekst stanowi jedynie przyczynek do sformułowania takiego projektu badawczego. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi badaczy lokalności na możliwości i narzędzia teoretyczne, jakie oferują wskazane koncepcje. (shrink)

W artykule dokonuję krytycznej analizy dotychczasowych ujęć filozoficznych aspektów psychiatrii Antoniego Kępińskiego ze szczególnym zwróceniem uwagi na dyskusję wokół jej etycznych i aksjologicznych implikacji. Analiza ujawnia wiele rozbieżnych inter­pretacji wyrażających się przypisywaniem tym samym terminom stosowanym, przez Kępiń­skiego nieco odmiennych lub całkowicie róż­nych znaczeń podkreślaniem ważności jed­nych zagadnień a pomijaniem innych, równie intensywnie występujących w pismach anali­zowanego autora; wreszcie istotne różnice wy­nikają z nakładania przez komentatorów na poglądy Kępińskiego własnych inklinacji filo­zoficznych. Istotne różnice interpretacyjne pojawiły się w takich zagadnieniach jak: (...) miejsce i rola koncepcji metabolizmu informacyjnego, w psy­chiatrii i antropologii Kępińskiego, w Proble­matyce świata aksjologicznego jako szczegól­nej modalności egzystencji człowieka oraz su­mieniu i jego roli w strukturze wewnętrznej człowieka. Wskazane zagadnienia, w ujęciu najważniejszych znawców i komentatorów myśli Kępińskiego, podejmowane są w różnym stopniu i uzyskują w poszczególnych opracowaniach odmienne rozumienie. Uwzględniając poczynione przy okazji analizy poszczególnych zagadnień uwagi i zastrzeżenia co do właściwego rozumienia tekstów Kępińskiego proponuję przyjęcie, jako głównej kategorii interpretacyjnej, pojęcia „Podmiotowość moralna”. Pozwoli to, mam nadzieję, na szerszą analizę filozoficznych implikacji psychiatrii Kępińskiego. (shrink)

Wiek XVII zaznaczył się w filozofii europejskiej wydarzeniami, które doprowadziły do trwałych zmian w intelektualnym obliczu starego kontynentu. Na owe wydarzenia składają się nie tylko prace Kartezjusza, otwierające przestrzeń do badań nad filozofią świadomości, lecz także procesy związane z powstaniem nowożytnego przyrodoznawstwa. Zostały one zapoczątkowane przez odkrycia Galileusza i znalazły swoje zwieńczenie w dziele Izaaka Newtona: Philosophiae naturalis principia mathematica. Cechą charakterystyczną wspomnianego stulecia jest żywa wymiana myśli naukowej poprzez zakładanie towarzystw naukowych, jak również przez korespondencji prowadzoną pomiędzy przedstawicielami różnych (...) dziedzin nauki, filozofii i sztuki. O rozmiarach tej działalności świadczy chociażby zbiór 15 tysięcy listów zgromadzonych w Bibliotece Królewskiej w Hanowerze, które składają się na korespondencji niemieckiego filozofa Gottfrieda Wilhelma Leibniza. Spuścizna korespondencyjna zgromadzona w bibliotekach i rozsiana po różnych archiwach jest cennym źródłem materiałów do badań nad filozofią XVII wieku. (shrink)

Wiek XVII zaznaczył się w filozofii europejskiej wydarzeniami, które doprowadziły do trwałych zmian w intelektualnym obliczu starego kontynentu. Na owe wydarzenia składają się nie tylko prace Kartezjusza, otwierające przestrzeń do badań nad filozofią świadomości, lecz także procesy związane z powstaniem nowożytnego przyrodoznawstwa. Zostały one zapoczątkowane przez odkrycia Galileusza i znalazły swoje zwieńczenie w dziele Izaaka Newtona: Philosophiae naturalis principia mathematica. Cechą charakterystyczną wspomnianego stulecia jest żywa wymiana myśli naukowej poprzez zakładanie towarzystw naukowych, jak również przez korespondencji prowadzoną pomiędzy przedstawicielami różnych (...) dziedzin nauki, filozofii i sztuki. O rozmiarach tej działalności świadczy chociażby zbiór 15 tysięcy listów zgromadzonych w Bibliotece Królewskiej w Hanowerze, które składają się na korespondencji niemieckiego filozofa Gottfrieda Wilhelma Leibniza. Spuścizna korespondencyjna zgromadzona w bibliotekach i rozsiana po różnych archiwach jest cennym źródłem materiałów do badań nad filozofią XVII wieku. (shrink)

Zagadnienie prawdy jest jednym z podstawowych problemów filozoficznych, poruszanych przez A. N. Whiteheada w Adventures of Ideas. Zanim w niniejszym artykule skoncentrujemy się na problemie prawdy w tym dziele, omówimy kilka podstawowych terminów filozofii Whiteheada niezbędnych do zrozumienia jego koncepcji prawdy. Podstawowym pojęciem w whiteheadowskiej wizji świata jest aktualne zdarzenia. Aktualne zdarzenia autor Przygód idei nazywa także aktualnymi bytami. Aktualne zdarzenie stanowi najmniejsze jednostki rzeczywistości. Ich statut jest zbliżony do zdarzeń czasowoprzestrzennych. Zdarzenia tworzą ciągi. Powiązane ze sobą ciągi zdarzeń mogą (...) tworzyć zjawiska w sensie fizycznym. Aktualne zdarzenia są jakby elementami struktury rzeczywistości, której konstytutywna cech jest proces stawania się. Proces ten jest twórczym rozwojem dziki zasadzie kreatywności, która umożliwia pojawienie się w rzeczywistości nowych zdarzeń, albo ciągów aktualnych zdarzeń. Proces kreatywnego rozwoju rzeczywistości, według Whiteheada, nie powinien być utożsamiany z wariabilizmem Heraklita. Albowiem jego racjonalność jest zapewniona przez tzw. obiekty ponadczasowe, które gwarantują racjonalność procesu powstającej struktury otaczającego nas świata. Obiekty ponadczasowe determinują zakres możliwości ewolucji ciągów zdarzeń i są one potencjalnościami odpowiedzialnymi za determinowanie kierunków rozwoju rzeczywistości. Według Whiteheada zdarzenia i zjawiska zmiennego świata partycypują w obiektach ponadczasowych. Powiazania zachodzące pomiędzy aktualnymi zdarzeniami, obiektami ponadczasowymi i podmiotem poznającym są określone za pomocą pojecia odczucia i ujęcia. Ujęcie polega na powiazaniu konkretnego, aktualnego zdarzenia ze zdarzeniami, które wystąpiły w przeszłości. Ukazuje ono także powiazanie danego zdarzenia z wariantami ewolucji rzeczywistości w przyszłości, która jest określana przez obiekty ponadczasowe. Innymi słowy ujęcia są jakby wektorami ukazującymi kierunki procesu kształtowania się struktury rzeczywistości. Pojęcie odczucia odzwierciedla możliwość włączenia nowych danych do struktury bytu aktualnego lub podmiotu. (shrink)

Zagadnienie prawdy jest jednym z podstawowych problemów filozoficznych, poruszanych przez A. N. Whiteheada w Adventures of Ideas. Zanim w niniejszym artykule skoncentrujemy się na problemie prawdy w tym dziele, omówimy kilka podstawowych terminów filozofii Whiteheada niezbędnych do zrozumienia jego koncepcji prawdy. Podstawowym pojęciem w whiteheadowskiej wizji świata jest aktualne zdarzenia. Aktualne zdarzenia autor Przygód idei nazywa także aktualnymi bytami. Aktualne zdarzenie stanowi najmniejsze jednostki rzeczywistości. Ich statut jest zbliżony do zdarzeń czasowoprzestrzennych. Zdarzenia tworzą ciągi. Powiązane ze sobą ciągi zdarzeń mogą (...) tworzyć zjawiska w sensie fizycznym. Aktualne zdarzenia są jakby elementami struktury rzeczywistości, której konstytutywna cech jest proces stawania się. Proces ten jest twórczym rozwojem dziki zasadzie kreatywności, która umożliwia pojawienie się w rzeczywistości nowych zdarzeń, albo ciągów aktualnych zdarzeń. Proces kreatywnego rozwoju rzeczywistości, według Whiteheada, nie powinien być utożsamiany z wariabilizmem Heraklita. Albowiem jego racjonalność jest zapewniona przez tzw. obiekty ponadczasowe, które gwarantują racjonalność procesu powstającej struktury otaczającego nas świata. Obiekty ponadczasowe determinują zakres możliwości ewolucji ciągów zdarzeń i są one potencjalnościami odpowiedzialnymi za determinowanie kierunków rozwoju rzeczywistości. Według Whiteheada zdarzenia i zjawiska zmiennego świata partycypują w obiektach ponadczasowych. Powiazania zachodzące pomiędzy aktualnymi zdarzeniami, obiektami ponadczasowymi i podmiotem poznającym są określone za pomocą pojecia odczucia i ujęcia. Ujęcie polega na powiazaniu konkretnego, aktualnego zdarzenia ze zdarzeniami, które wystąpiły w przeszłości. Ukazuje ono także powiazanie danego zdarzenia z wariantami ewolucji rzeczywistości w przyszłości, która jest określana przez obiekty ponadczasowe. Innymi słowy ujęcia są jakby wektorami ukazującymi kierunki procesu kształtowania się struktury rzeczywistości. Pojęcie odczucia odzwierciedla możliwość włączenia nowych danych do struktury bytu aktualnego lub podmiotu. (shrink)

Poszukiwania prowadzone przez filozofów politycznych dotykają zwykle wymiaru normatywnego: wsparte na rozstrzygnięciach dotyczących pojmowania świata, niekiedy z udziałem osobowego Boga, oraz pojmowania człowieka w świecie tym osadzonego, ustalają podstawy ładu stanowiącego analogon kosmosu lub wyraz Bożej woli, następstwo ewolucji lub rozstrzygnięć świadomie dokonywanych przez panujących albo legitymizujących ich. Drugi wymiar budzi mniejsze zainteresowanie filozofów, większe prawników i politologów wkraczających niekiedy również na pole filozofii politycznej. Wymiar ten ma walor instytucjonalny, wiążąc się z próbą wskazania „mechanizmów” pozwalających realizować ład normatywny. Przedmiotem (...) rozważań będą różne rozwiązania proponowane w obu wymiarach refleksji przez dwóch polskich autorów XVII w. (shrink)

This paper is an attempt to clarify the ontological status of Platonic ideas. My considerations are based on the example of mathematical ideas and their relation to the subjects of mathematics and phenomena, since such modes of existence are distinguished in the philosophy of Plato.

Przedmiotem artykułu jest analiza teoretycznych przesłanek socjalizmu państwowego i praktyczne konsekwencje zastosowania koncepcji dyktatury proletariatu w krajach zacofanych. Sformułowana przez Karola Marksa i Fryderyka Engelsa koncepcja dyktatury proletariatu została poddana zabiegom interpretacyjnym przez Włodzimierza Lenina I Józefa Stalina. Artykuł wykazuje różnice i związki w ich poglądach na dyktaturę proletariatu. Stalinowska wersja dyktatury proletariatu pozostaje w głębokiej opozycji do myśli klasyków marksizmu. Wersja ta, znajdując źródła w poglądach Lenina, wywarła decydujący wpływ na praktykę socjalizmu państwowego. Do pewnych aspektów tej praktyki nawiązuje (...) wiele współczesnych ruchów i ugrupowań, które powstały po upadku socjalizmu państwowego. (shrink)

The subject of this paper is the issue of alchemy in the scientific activity of Adam A. Kochanski. Polish Jesuit, Adam Kochanski S J was an unusual scholar in the Polish science of the 17th century. Kochanski was an excellent mathematician, one of his greatest achievement in mathematics is the solution of the famous squaring of the circle. He published his mathematical works in "Acta Eruditorium", one of the first scientific journals in 17th century Europe. Kochanski was a professor of (...) mathematics in Germany, Italy, Prague, Olomouc, Wroclaw and Warszawa. An interesting part Kochanski's activity is his correspondence with many scholars, mathematicans and philosophers, for example the exchange of letters with German philosopher and mathematican Gottfried W. Leibniz. (shrink)

The subject of Prof Roman Darowski's book is the philosophical heritage of polish Jesuits in the 17th and 18th centuries. Darowski, who is himself a priest from the Jesuit Order, is a representative philosopher- historian, engaged in historical research of the Jesuit philosophy in Poland. The author tells us also about his own experiences in this field. His study is an abundant synthesis of his own investigations into the subject. The author starts his monograph with a presentation of the actual (...) state of the investigations in Jesuit philosophy in Poland and Lithuania in the 17th and 18th centuries. In this part of the book he addresses the new questions in the subject and possible perspectives of future research. (shrink)

The subject of Prof Roman Darowski's book is the philosophical heritage of polish Jesuits in the 17th and 18th centuries. Darowski, who is himself a priest from the Jesuit Order, is a representative philosopher- historian, engaged in historical research of the Jesuit philosophy in Poland. The author tells us also about his own experiences in this field. His study is an abundant synthesis of his own investigations into the subject. The author starts his monograph with a presentation of the actual (...) state of the investigations in Jesuit philosophy in Poland and Lithuania in the 17th and 18th centuries. In this part of the book he addresses the new questions in the subject and possible perspectives of future research. (shrink)

Przełomowym okresem rozwoju filozofii europejskiej jest epoka nowożytna, zaowocowała ona bowiem wieloma przełomowymi wydarzenia w historii filozofii i cywilizacji Starego Kontynentu, kształtujących także naszą współczesność. Jednym z nich jest zagadnienie ewolucji metafizyki w kierunku nowożytnej ontologii, które jest omawiane w pracy Bogusława Pazia. Recenzowana monografia została napisana przez znanego badacza historii filozofii nowożytnej, który swoją kompetencję i rzetelność w eksploracji zagadnień związanych z tym okresem rozwoju myśli filozoficznej potwierdził wieloma publikacjami.. Autor określa zasadniczy przedmiot swojej pracy jako „właśnie ów proces, (...) a celem – poddanie tematyzacji jego zasadniczych faz, w szczególności ich głównych przesłanek i czynników dynamizujących przemiany rozumienia przedmiotu metafizyki”. Proces wyłaniania się ontologii z metafizyki został przez niego podzielony na cztery etapy, co przekłada się na cztery części rozprawy. (shrink)

The present authors have given a mathematical model of Mach's principle and of the Mach–Einstein doctrine about the complete induction of the inertial masses by the gravitation of the universe. The analytical formulation of the Mach–Einstein doctrine is based on Riemann's generalization of the Lagrangian analytical mechanics (with a generalization of the Galilean transformation) on Mach's definition of the inertial mass and on Einstein's principle of equivalence. All local and cosmological effects—which are postulated as consequences of (...) Mach's principle by C. Neumann, Mach, Friedländer and Einstein—result from the Riemannian dynamics with the Mach–Einstein doctrine. In celestial mechanics it follows, in addition, Einstein's formula for the perihelion motion. In cosmology, the Riemannian mechanics yields two models of an evolutionary universe with the expansion lows R ~ t or R ~ t2. In this paper, secular consequences of the Mach–Einstein doctrine are examined concerning palaeogeophysics and celestial mechanics. The research predicted secular decrease of the Earth's flattening and secular acceleration of the motion of the Moon and of the planets. The numerical values of this secular effect agree very well with the empirical facts. In all cases, the secular variation $\dot{\alpha}$ of the parameter α is the order of magnitude $\dot{\alpha}=-H_0 \alpha$ , where H0 is the instantaneous value of the Hubble constant: $H_0 =\left({\dot{R}/R} \right)_0 \approx \left( {0.5-1.0} \right) \times 10^{-10}a^{-1}$ . The relation of the secular consequences of the Mach–Einstein doctrine to those of Dirac's hypothesis on the expanding Earth, and to Darwin's theory of tidal friction are also discussed. (shrink)

Der Aufsatz verfolgt die Frage, welche Bedeutung Literatur im Sinne von künstlerischem Sprachgebrauch für Sprache überhaupt zukommt. Inwiefern ist für Sprache und sprachliches Verstehen künstlerischer Sprachgebrauch konstitutiv? Ich mache den Vorschlag, diese Frage durch die Unterscheidung von sprachlicher Artikulation (von Strukturen der Welt) und sprachlicher Explikation (der sprachlichen Thematisierung von Sprache) zu beantworten. Diese Unterscheidung versetzt uns in die Lage, die Irreduzibilität von Explikation für Sprache zu begreifen. Auf dieser Grundlage kann dann künstlerischer Sprachgebrauch als eine spezifische Form von Explikation (...) verstanden werden, der eine besondere Relevanz für Sprache insgesamt zukommt. Diese besondere Relevanz lässt sich mit der These umreißen, dass literarische Texte eine Distanzierung von artikulativen Zusammenhängen in der Sprache eröffnen. So erweist sich Literatur als eine dem Medium der Sprache eingeschriebene Form der Freiheit. The paper addresses the question of how to determine the significance of literature – i.e. the artistic use of language – for language. Is the artistic use of language constitutive for language and linguistic understanding more generally? I seek to answer these questions by, first, distinguishing between linguistic articulation (of structures in the world) and linguistic explication (understood as the linguistic thematization of language itself). This makes it possible to, second, view linguistic explication as an irreducible dimension of language. Against this background, we can conceive the artistic use of language as a specific type of explication that has genuine relevance for the use of language more generally, because literary texts enable us to distance ourselves from the structures of articulating language. In this sense, literature has to be understood as a means of realizing freedom that is inscribed into language as such. (shrink)

Which famous twentieth-century philosopher instigated a revolution in philosophy, arguing that the philosopher’s business is not to advance general theories about reality, but rather to help release our thinking from the intellectual cramps produced by a misunderstanding of the forms of language? Wittgenstein? Wrong! according to John W. Cook. This revolution in philosophy actually had no author. Apparently, it arose through a misinterpretation of Wittgenstein’s later writings. In fact, Cook implies, Wittgenstein himself was not genuinely engaged in a struggle with (...) philosophical puzzles, but rather had an ontological theory up his sleeve: he was a conventional empiricist in the tradition of Berkeley, Ernst Mach, and Russell, though he happened to express himself so obscurely that some philosophers, believing themselves inspired by his writings, dreamed up the whole revolution by mistake, as it were. However, Cook is not arguing that the revolution should be canceled; rather he looks at Wittgenstein’s work from the standpoint of that accidental revolution, berating Wittgenstein, as it were, for not having thought to be a Wittgensteinian himself. (shrink)

Hume is famous for having introduced a radical theory of the nature of causation. To say that A causes B is just to say that A is constantly conjoined with B and that experience of the conjunction determines the mind to expect the one on the appearance of the other. It was this theory that awoke Kant from his dogmatic slumbers and established Hume as a founding figure of the various forms of positivism that emerged from the nineteenth century. A. (...) J. Ayer, for instance, records how the Vienna Circle in its manifesto of 1929 officially included Hume as a precursor of the movement: “Those who stand closest to the Vienna Circle in their general outlook are Hume and Mach. It is remarkable how much of the doctrine that is now thought to be especially characteristic of logical positivism was already stated, or at least foreshadowed by Hume.” But this interpretation is mistaken. Hume’s conception of causation is not positivistic but skeptical. Hume did present the above constant conjunction account of causation, but what is generally ignored is that he was dissatisfied and skeptical about it. In what follows I wish to explore the rationale of Hume’s skepticism about causation. I shall show that Hume understood the constant conjunction account to operate against the conceptual background of a theistic vision of the world. Hume does not think that any constant conjunction causal explanation is adequate because we do not and cannot understand the mind of God. (shrink)

Since its origins as a distinct philosophical discipline during the first quarter of the present century, philosophy of science has been largely a matter of logical analysis. Only in relatively recent times have the historically minded philosophers attacked the logical empiricist account of the scientific enterprise. Among the pioneers of this revolution, however, Kuhn, along with Popper and Feyerabend, have also challenged the idea that a linear growth in scientific knowledge is either possible or desirable. Though partial to the historical (...) approach, Wallace will not accept this negativistic thesis. On the other hand, his conviction that most scientists are realists at heart makes him reject the positivistic account of science proposed by Duhem, Mach and the Vienna Circle. Science, he claims, aims at discovering the truth about the world. It is not content simply to describe how things are, but wants to know why. Now it is in their search for causes that scientists reveal their realistic convictions. And it is because science throughout its long history has made causal explanations the paradigm of scientific knowledge that its growth is not the haphazard or irrational sort of thing that Kuhn envisions. In this first of a proposed two-volume work, Wallace traces the origins of this paradigm to Aristotle’s Posterior Analytics. Part I, ‘Medieval Science', sketches the influence of this work on medieval scientists at the universities of Oxford, Paris and Padua from the 13th to the 16th centuries. Part II, entitled ‘Early Classical Science', shows how the earlier paradigm continues to influence such men as Gilbert, Kepler, Galileo, Harvey and Newton. Both historians and philosophers can profit from this original and controversial study. Even those who would not accept the author’s thesis that "the reconstruction of contemporary philosophy of science necessitates a return to some of the values of medieval and early classical science" will be grateful for the great amount of factual information and wealth of primary source material the book provides. We look forward to the publication of the companion volume on "Classical and Contemporary Science."—A. B. W. (shrink)

This book covers a period of Austrian history stretching from 1848 to 1933, a period of amazing intellectual activity, on a scale comparable perhaps only with renaissance Italy. Johnston includes chapters on Emperor Franz Joseph, the Beidermeir culture, legal and economic theorists, Austro-marxists, and Viennese aestheticism. Perhaps most interesting for philosophers are sections on positivism and impressionism and the author’s discussions of men such as Mach, Boltzman, Schlick, Mauthner, the ever-present Karl Kraus, Wittgenstein, Buber, and Freud. There is another (...) notable section on Bohemian Reform Catholicism which includes discussions of Bolzano, Herbart, Brentano, and Husserl. The author’s scholarship is excellent. A large amount of significant information is exceedingly well-organized. (shrink)

Erik Banks does several things in this slender yet substantial book on realistic empiricism (aka neutral monism). First, he encapsulates the main ideas of this tradition. While he goes into greater depth on some of these ideas than other introductions do, these pages are still accessible to nonspecialists. Second, he traces the the history of this tradition through the Austrian scientist, Ernst Mach, the American psychologist, William James, the British philosopher, Bertrand Russell, and others. These four chapters are a (...) valuable source for readers seeking to understand neutral monism in depth. Third, he develops his own version of neutral monism to deal with problems in the philosophies of mind and science. Most of my commentary will pertain to his own theory, which has some similar roots to my own. (shrink)

The article reviews the book Adam Adamandy Kochański. Studium z dziejów filozofii i nauki w Polsce w XVII wieku, by Bogdan Lisiak.